نصیحت های حکیمانه مش رضا شوهر "خاله لیلا "به نویسنده وبلاگ در دوران پنجم ابتدایی(خدایش بیامرزد)
دور وبر سال های 74 و75 بود در یکی از محله های شهرمون آرمان کلاس پنجم ابتدایی بود دوستان بازیگوشی داشتم، نزدیکی های دبستان ما سر کوچه مش رضا یه مغازه داشت اغلب کنار در مغازه یه فرغون میگذاشت که بامیه هم می فروخت هر وقت بهداشت هم می اومد فرغون رو داخل حیاط که کنار مغازه بود میبردما هم علاقه ی زیادی به بامیه داشتیم میرفتیم زنگهای سیاحت می خریدیم خدارحمتش کند یه زن داشت بهش می گفتیم "خاله لیلا " که گاهی تنها بود تو مغازه، دوستای من شیطون بودند گاهی فرصت را غنیمت میشمردند و مثلا میگفتند خاله لیلا اونو میاری یه نگاه بیندازیم بیچاره خاله لیلا تا پشت میکرد ومیآورد این طرف آدامسی شکلاتی تو جیب می گذاشتن (اما خدایش من اهل این کارا نبودم)
خلاصه بگذیرم مش رضا منو خیلی دوست داشت یه روز بهاری یعنی اوایل اردیبهشت که دیگه مدرسه تموم میشد نزدیکی های عصر بودکمی بارون هم باریده بود و نَمی درهوا هنوز احساس می شدخاله لیلا یه قوری چای ودواستکان آورد مغازه وما سه نفر تو مغازه بودیم مش رضا به من گفت پسرم تو آینده که بزرگ شدی آدم خوبی باش،منم گفتم چشم. بعد گفت: علم بزودی پیشرفت میکنه تو آینده چیزی به نام اینترنت میاد وجوونایی مثل تو وبلاگ درست می کنند اگه توهم وبلاگ درست کردی اولا اسمشو بزار" یک آرمان" بعد ادامه داد گفت پسرم این مملکت متعلق به همه ایرانیان است قرار نیست عقاید همه مثل هم باشه اگر تو هم روزی تو وبلاگت عقیده ونظرتو نوشتی شاید عده ای را خوش نیاید اگه تو قسمت نظرات مطالب زشتی نوشتند ناراحت نشو میخوای اونا رو ثبت نکن،توبه اونا هم احترام بزار ،کسانی هستند از عقاید دیگران می ترسند ولی پسرم اون وقتا دیگه موقعی نیست که بشه عقیده رو به کسی تحمیل کرد آدماخودشون عقل دارند می خونند و انتخاب میکنند
الآن فکر میکنم که قدیما با اینکه مردم سواد کمی داشتن ولی خیلی هاشون روشنفکر بودن خدا اونا رو بیامرزد
سلام دوست گرامی این وبلاگ هدفش ارائه ی مطالبی کوتاه ومفید به بازدید کنندگان است مفتخرم که ازطریق این وبلاگ دوستانی چون شما پیدا میکنم اگه نظر هم گذاشتید ممنون میشم هرچی خواستید بنویسید فقط حوصله ی بحث نداشته بیدم